Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά, καθώς και πρόσωπα ή θεοί ως είναι Άμπελος, Διόνυσος, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ επισημαίνει πολύ συχνά προς τις φίλες και τους φίλους της το γεγονός ότι στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι είχαν περιβάλλει με μία μυθολογική αύρα ένα τεράστιο πλήθος παραμέτρων οι οποίες σχετίζονταν με το φυσικό περιβάλλον, τη χλωρίδα και την πανίδα. Η οργιώδης φαντασία προσέφερε τη δυνατότητα να διαμορφωθούν ποικίλες εντυπωσιακές ιστορίες οι οποίες καλλιέργησαν μύθους εξαιρετικής εμπνεύσεως. Συνήθως, ήταν αδιανόητο το να μην θίξουν θέματα τα οποία συνδέονταν με την καθημερινότητά τους, τις απολαύσεις, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να ικανοποιήσουν τις πολυποίκιλες ανάγκες τους ως προσφοράς της Φύσεως στο ανθρώπινο γένος. Έτσι, δεν είναι αξιοπερίεργο το ότι ασχολήθηκαν για πολλοστή φορά με τους αμπελώνες και την άμπελο, καλλιεργώντας ή μεταλαμπαδεύοντας από γενεά σε γενεά ακόμα και πλήθη από εκδοχές ή παραλλαγές κάποιου σχετικού μύθου.
Έτσι, λοιπόν, στην ελληνική μυθολογία το εν λόγω φυτό συνήθως είχε συνδεθεί με τη χαρά την οποία προσέφεραν οι απολαύσεις της ζωής, η ευφορία, η πρόσχαρος διάθεση και η ευδαιμονία. Φυσικά, σήμα κατατεθέν αυτής της ανεμελιάς ήταν το περιβάλλον του Διονύσου.
Κατά μία εκδοχή ο θεός Διόνυσος είχε πολλούς οπαδούς και ακολούθους ή θαυμαστές. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ένας άνδρας με το όνομα Άμπελος. Μία ημέρα, ο δύστυχος Άμπελος συνάντησε έναν ταύρο ο οποίος εκνευρίστηκε μαζί του. Το πανίσχυρο ζώο επετέθη και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Ο Διόνυσος λυπήθηκε γιατί ο πρόσχαρος Άμπελος είχε αυτήν την τραγική κατάληξη. Στο τέλος απεφάσισε να τον μεταμορφώσει σε αμπελώνα, όπου η κάθε άμπελος προσέφερε όλες τις σχετικές απολαύσεις με τους καρπούς της.
Όμως, υπάρχουν και άλλες εκδοχές σχετικώς με την άμπελο, αλλά πάλι με πρωταγωνιστή τον ήρωα Άμπελο. Η πιο γνωστή είναι αυτή η οποία θέλει τον Άμπελο να είναι τέκνο μίας νύμφης και ενός σατύρου. Όντας φιλοπαίγμων και όμορφος, αποτελούσε ένα από τα αγαπημένα μέλη της συντροφιάς που διέθετε ο Διόνυσος. Μάλιστα, ο θεός είχε χαρίσει στο νέο ένα φυτό γεμάτο με λαχταριστούς καρπούς. Ήταν η κληματαριά, αλλά κρεμόταν στην άκρη ενός βαράθρου. Μία φορά, λοιπόν, ο Άμπελος θέλησε να κόψει σταφύλια. Δυστυχώς, γλίστρησε και καταβαραθρώθηκε. Η πτώση ήταν μοιραία και στέρησε τη ζωή στον όμορφο νέο. Ο Διόνυσος σαν το έμαθε αυτό το τραγικό νέο στεναχωρήθηκε. Για να τιμήσει τον Άμπελο τον μεταμόρφωσε σε αστερισμό.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων