Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά διά σταφύλι, αμπέλι, κρασί και πρόσωπα ή θεοί ως είναι Στάφυλος, Σειληνός, Βάκχος, Αιτωλία, Οινέας, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Ίσως θα ήταν ανώφελο να επισημάνουμε προς τις φίλες και τους φίλους της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ το γεγονός ότι το σταφύλι και η
άμπελος ή αλλιώς, το αμπέλι, ανέκαθεν διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Στα φαγητά, στα ποτά, στην ολοκλήρωση της θρησκευτικής λατρείας, ακόμα και στην καλλιτεχνία ή στην αναψυχή την οποία δύναται να προσφέρει ένας ιδιωτικός και ιδιόχρηστος κήπος, παντού σε αυτά μπορεί να λάβει ενεργό μέρος το φυτό της αμπέλου. Πιθανώς, να είναι το φυτό με τη μεγαλύτερη επιρροή στη φαντασία των ανθρώπων, αφού η χρηστικότητά του είναι αδιαμφισβήτητη και πολυποίκιλη. Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες, όσο και άλλοι λαοί αξιοποίησαν στο έπακρο το αμπέλι με το σταφύλι του, που δείχνει μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα στις καλλιεργητικές συνθήκες των περιοχών τους. Είναι ευνόητο, λοιπόν, το ότι δεν μπορούσε να μην ασχοληθεί με την άμπελο η μυθολογία, που προσέφερε ή τη συνέδεσε με εκπληκτικές ιστορίες.
Μία από τις περιπτώσεις η οποία θα μας απασχολήσει στο παρόν κείμενο από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ είναι αυτή η οποία αφορά στο σταφύλι. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές στην ελληνική μυθολογία για την προέλευση της ονομασίας του σταφυλιού. Το κοινό και χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των εκδοχών έχει να κάμνει με το γεγονός ότι το όνομά του οφείλεται σε κάποιο πρόσωπο με το όνομα Στάφυλος.
Υπάρχουν διάφορα πρόσωπα με κύριο όνομα Στάφυλος. Δύο, όμως, είναι τα επικρατέστερα για τη βάφτιση του σταφυλιού. Έτσι, η πρώτη περίπτωση αφορά στον υιό που είχε ο Σειληνός (ή Σιληνός). Ο Σειληνός ήταν δάσκαλος και ένας από τους ακολούθους που διέθετε ο Βάκχος. Ο υιός του ο Στάφυλος θεωρούσαν ότι ήταν ο πρώτος ο οποίος δημιούργησε το μείγμα με νερό και κρασί.
Τέλος, η άλλη περίπτωση σχετίζεται με έναν ποιμένα ο οποίος εργαζόταν για λογαριασμό του βασιλέως στην Αιτωλία, που ήταν ο Οινέας. Αυτός ο βοσκός ο οποίος, βεβαίως, ονομαζόταν Στάφυλος, κατά τη διάρκεια της βοσκής των αιγών του διαπίστωσε το γεγονός ότι μία εξ αυτών είχε απομακρυνθεί από τις υπόλοιπες. Προσέγγισε ένα φυτό με καρπό τον οποίο δεν είχε ξαναδεί ο Στάφυλος. Το ζώο έτρωγε με μανία τους άγνωστους καρπούς και εκδήλωνε περίεργη συμπεριφορά. Αυτή ήταν η αφορμή για να γνωρίσει ο Στάφυλος το αμπέλι, να ενημερώσει τους υπόλοιπους ανθρώπους στο ανάκτορο και σιγά-σιγά να φτιαχτεί το κρασί από τον καρπό του. Για αυτό ο συγκεκριμένος καρπός έλαβε τιμητικώς το όνομα "σταφύλι".
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων