Διά καταβολάδα αμπελιού και το κλήμα ή αμπέλι, που προσδιόρισε ο Ανατόλιος και κατέγραψε ο Κασσιανός Βάσσος, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να καλλιεργούνται αμπέλια στους ελληνικούς ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους. Τόσο για τη σκίαση την οποία προσφέρουν, όσο και για τους καρπούς ή τα φύλλα τους, αποτελούν καρποφόρα φυτά με μακρά παράδοση όσον αφορά στην παρουσία τους σε χώρους πρασίνου. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες μία φίλη ή ένας φίλος της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ προσπαθούν να πολλαπλασιάσουν ένα εντυπωσιακό κλήμα το οποίο καλλωπίζει τον κήπο τους. Ο πολλαπλασιασμός αμπελιού μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους και βεβαίως, η τεχνική διεξαγωγής του απασχολεί τους καλλιεργητές εδώ και πάρα πολλούς αιώνες.
Μία από τις πιο γνωστές και χαρακτηριστικές μεθόδους πολλαπλασιασμού είναι η καταβολάδα αμπελιού. Μάλιστα, με αυτό το ζήτημα ασχολήθηκε ο Ανατόλιος, ενώ τις επισημάνσεις του κατέγραψε ο Κασσιανός Βάσσος στα κείμενά του, όπου τονίζεται η ανάγκη της χρήσεως κάποιας κληματόβεργας. Σε αυτά τα πρόσωπα έχουμε αναφερθεί σε διάφορα άλλα κείμενα από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ χρειάζεται να γνωρίζουν το ότι με βάση τον Ανατόλιο απαιτείται αρχικώς να σκαφθεί ένας λάκκος περίπου τριάντα πέντε εκατοστών σε βάθος σε ένα χώρο πλησίον της κληματόβεργας την οποία θα χρησιμοποιήσουμε. Στη συνέχεια λυγίζουμε την κληματόβεργα προσπαθώντας να μην τη σπάσουμε και εναποθέτουμε ένα τμήμα της εντός του λάκκου. Τότε, επανατοποθετούμε το χώμα στο λάκκο. Με αυτόν τον τρόπο ένα τμήμα της κληματόβεργας παραμένει μέσα στο έδαφος και το υπόλοιπο διατηρείται επάνω στο μητρικό φυτό της αμπέλου. Αυτός ο συνδυασμός επιτρέπει στην κληματόβεργα να ριζοπιάσει, οπότε θρέφεται από τις νέες ρίζες της, αλλά και από το μητρικό φυτό.
Η καταβολάδα με την κληματόβεργα δημιουργεί ένα νέο, εύρωστο αμπέλι το οποίο καρπίζει πολύ γρήγορα. Τέλος, μετά από μία τριετία είναι δυνατή η μεταφύτευση του νέου αμπελιού σε διαφορετική θέση.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων