Διά αλλαγές χρώματος ή reversion σε φύλλα φυτών με πολυχρωμία, ως είναι τα φυτά με πανασέ φύλλωμα, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Σε ορισμένα καλλωπιστικά φυτά με πολυχρωμία στο φύλλωμα δεν είναι σπάνιο το να παρουσιάζονται κάποια περίεργα
συμπτώματα όσον αφορά στα χρώματα τα οποία χαρακτηρίζουν αυτά τα φύλλα φυτών. Πιο συγκεκριμένα, ενδέχεται όσο περνάει ο καιρός να αλλάζει το χρώμα των νέων φύλλων, που ενώ θα έπρεπε να είναι πολύχρωμα, στο τέλος καταλήγουν να είναι μονόχρωμα. Στους ελληνικούς ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους αυτό το φαινόμενο συνήθως παρατηρείται σε αειθαλή φυτά με πανασέ χρώμα φύλλων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων φυτών είναι για παράδειγμα το φόρμιο, το ίλεξ και ο ελαίαγνος. Η αρχική εμφάνιση των φύλλων τους είναι μείγμα αποχρώσεων του πράσινου και του γαλακτώδους, ωχρού ή κίτρινου χρώματος. Όμως, προϊόντος του χρόνου αναφύονται νέες γενιές φύλλων με χρώμα το οποίο είναι αποκλειστικώς απόχρωση του πράσινου. Φυσικώς, κάτι τέτοιο δημιουργεί ανησυχίες στις φίλες και τους φίλους της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ διότι η αρχική εγκατάσταση των έτοιμων φυτών είχε γίνει με αισθητικά πρότυπα τα οποία βασίζονταν στην πανασέ εμφάνιση ή κάποια άλλη πολυχρωμία η οποία προσδιόριζε τα φύλλα φυτών κήπου.
Με πολύ απλά λόγια, η διαφοροποίηση του χρώματος στα νέα φύλλα των πανασέ ή άλλου χρώματος φυτών οφείλεται στο φαινόμενο της επαναφοράς ή reversion σε μία διαφορετική επικρατούσα κατάσταση εμφανίσεως, που εκδηλώνεται συχνά σε διάφορους φυτικούς οργανισμούς επηρεάζοντας ποικίλα διακριτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους, όπως είναι για παράδειγμα το χρώμα στα φύλλα φυτών, το σχήμα των φύλλων, το χρώμα των ανθέων ή το χρώμα των καρπών. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση των θάμνων η αλλαγή του χρώματος στα φύλλα κατά κανόνα δεν είναι αποτέλεσμα φυτοπαθολογικού προβλήματος το οποίο απειλεί τη ζωή τους, οπότε οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ δεν χρειάζεται να ανησυχούν για θέματα υγείας των καλλωπιστικών φυτών. Όμως, σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινίσουμε το γεγονός ότι το φαινόμενο της επαναφοράς των εξωτερικών χαρακτηριστικών των φυτών εν γένει μπορεί να είναι και επίπτωση κάποιας φυτοπαθολογικής προσβολής, για παράδειγμα από ιό, αλλά κάτι τέτοιο είναι μάλλον αρκετά σπάνιο στους ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους και δεν θα μας απασχολήσει στο παρόν κείμενο από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Οι ποικιλόχρωμες αποχρώσεις της φυλλικής επιφανείας ειδικώς των πανασέ φυτών αποδίδονται συνήθως στις διακυμάνσεις των ποσοτήτων της χλωροφύλλης. Στις περιοχές των φύλλων όπου ο χρωματισμός δεν είναι πράσινος τα φυτικά κύτταρα διαθέτουν ολιγότερο αριθμό χλωροπλαστών. Οι χλωροπλάστες μοιάζουν με μικροσκοπικές αποθήκες όπου οι θάμνοι και όλα τα φυτά συσσωρεύουν τη χρωστική ουσία χλωροφύλλη η οποία προσδίδει το πράσινο χρώμα. Οι λόγοι οι οποίοι οδηγούν τους θάμνους σε αυτή τη μείωση των χλωροπλαστών είναι συνήθως γενετικής προελεύσεως, όπως οι μεταλλάξεις.
Από έναν τελείως πράσινο θάμνο μπορεί λόγω μεταλλάξεως να δημιουργηθούν κάποια στιγμή βλαστοί με φύλλα πανασέ, οπότε με εργαστηριακές μεθόδους σαν την ιστοκαλλιέργεια ή με κατάλληλη καλλιέργεια μοσχευμάτων και με εμβολιασμούς μπορούμε να δημιουργήσουμε στον κήπο ακόμη και μόνοι μας νέους καλλωπιστικούς θάμνους με διαφορετικά εμφανισιακά γνωρίσματα εν συγκρίσει ως προς τα μητρικά φυτά.
Όταν ένα φυτό με πανασέ φύλλωμα αρχίζει να αναπτύσσει πράσινα φύλλα αυτό σημαίνει ότι προσπαθεί να απαλλαγεί από την ασταθή μετάλλαξη που το δημιούργησε και να επανέλθει σε μία πιο φυσικώς σταθερή κατάσταση χρωματισμού φύλλων. Επειδή οι νέοι πράσινοι ιστοί περιέχουν περισσότερη χλωροφύλλη συνήθως είναι πιο εύρωστοι με αποτέλεσμα σταδιακώς να περιορίζουν τα πανασέ χαρακτηριστικά στα φύλλα φυτών. Εάν επιθυμούμε να μην επικρατήσει το νέο χρώμα με τα πιο πράσινα φύλλα, τότε πρέπει να παρατηρούμε συνεχώς τα φυτά και να αποκόπτουμε όλους τους νέους βλαστούς.
Σε γενικές γραμμές καλό θα ήταν να γνωρίζουμε από την αρχή το ότι ένα φυτό με ποικιλοχρωμία στα φύλλα, όπως είναι για παράδειγμα ένας πανασέ θάμνος, ενδέχεται να προσπαθήσει να επανέλθει συνήθως σε μία πιο πράσινη απόχρωση φυλλώματος. Ειδικώς όταν μεγαλώσει σε ηλικία και σε όγκο οι πιθανότητες αυξάνουν. Δεν υπάρχει λόγος να το καταδικάσουμε εις θάνατον ξεριζώνοντας το φυτό, αφού δεν είναι άρρωστο, αλλά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κηποτεχνικά αυτήν την ιδιοτροπία προσπαθώντας να διατηρούμε μία ισορροπία στη σύνθεση της πολυχρωμίας του.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων