Διά φύτεμα και φύτευση που περιέγραψε ο Θεόφραστος, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Η μέθοδος με βάση την οποία πρέπει να διεξάγεται το φύτεμα ανέκαθεν αποτελούσε αντικείμενο προβληματισμού. Από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή διατυπώνονται διάφορες απόψεις σχετικώς με το συγκεκριμένο θέμα. Στόχος είναι να εντοπιστεί η κατά το δυνατόν καλύτερη μέθοδος για φύτευση φυτών, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ευημερία και παραγωγικότητά τους. Επειδή είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα ασχολήθηκε μαζί του ακόμα και ο Θεόφραστος, στο πρόσωπο του οποίου έχουμε αναφερθεί σε άλλα κείμενα από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου. Στα συγγράμματά του κατέγραψε αρκετές και εντυπωσιακές πληροφορίες γύρω από το φύτεμα και τη φύτευση.
Έτσι λοιπόν, όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, βασική προϋπόθεση για να είναι επιτυχής η φύτευση αποτελεί η επάρκεια της υγρασίας στο έδαφος όπου θα εγκατασταθεί το φυτό προκειμένου να αναπτυχθεί ένα εύρωστο και υγιές ριζικό σύστημα. Μάλιστα, για να είναι πιο κατάλληλο το χώμα το οποίο θα υποδεχθεί το φυτό πρέπει ο λάκκος να ανοίγεται πολύ καιρό πριν τη φύτευση με σκοπό να λιάζεται και να αποκτά το χώμα κατάλληλη θερμοκρασία αναλόγως της εποχής. Αυτή η οπή στο έδαφος η οποία θα υποδεχθεί το φυτό πρέπει να είναι πιο βαθιά και μεγάλη σε σχέση με το χώμα που το φιλοξενεί προσωρινώς.
Από την άλλη μεριά, κάθε ένα φυτό πρέπει να διαλέγεται προσεκτικώς προκειμένου να είναι υγιές, αλλά και να προέρχεται από έδαφος το οποίο είναι παραπλήσιο προς αυτό που θα φυτευθεί. Εάν χρησιμοποιήσουμε παρασπάδες, δηλαδή παραφυάδες ή παραβλαστήματα, πρέπει να φροντίζουμε για την ύπαρξη ριζικού συστήματος ή αλλιώς να προτιμούμε λεία και ευθυτενή μοσχεύματα σε γενικές γραμμές από τα κατώτερα τμήματα, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις φυτών σαν το αμπέλι. Καλό θα ήταν ο προσανατολισμός της νέας θέσεως να είναι ίδιος με αυτόν του τόπου καταγωγής.
Κατά τον Θεόφραστο στην αρχαία Ελλάδα πολλοί άνθρωποι όταν φύτευαν ακολουθούσαν μία ιδιαίτερη τακτική. Όταν τοποθετούσαν το φυτό στο λάκκο του δεν τον γέμιζαν αμέσως με σκοπό να το εξαναγκάσουν να ριζοβολήσει πρώτα από το κάτω τμήμα του. Θεωρούσαν ότι εάν εναπόθεταν αμέσως το χώμα οι ρίζες θα αποκτούσαν μία φορά η οποία δεν θα ήταν επιθυμητή. Επιπλέον, το βάθος του λάκκου ήταν μεγαλύτερο για τα επιπολαιόρριζα δένδρα.
Στον πάτο του λάκκου τοποθετούσαν λιθαράκια ή κληματόβεργες, ενώ άλλοι έθαβαν δίπλα στο φυτό ένα κεραμικό πιθάρι με νερό ή ένα ξύλο με πάχος όσο η ανδρική κνήμη το οποίο αργότερα το αφαιρούσαν. Με αυτήν την τακτική προσπαθούσαν να βοηθούν τις ρίζες αφ' ενός να αξιοποιούν καλύτερα τις χειμερινές βροχές και αφ' ετέρου να ψύχονται το καλοκαίρι, ενώ παραλλήλως μπορούσαν να θρέφονται καλύτερα. Επιπλέον, άλλοι τοποθετούσαν κοπριά στον πυθμένα και άλλοι την ανακάτευαν με το χώμα το οποίο θα έριχναν στον λάκκο.
Με βάση τις υποδείξεις του Θεοφράστου η διαδικασία του φυτέματος πρέπει να γίνεται όταν φυσάνε απαλά οι νότιοι άνεμοι οι οποίοι καθιστούν το έδαφος πιο εύκολο στην επεξεργασία του. Αντιθέτως, οι βοριάδες ξηραίνουν και αφυδατώνουν τα χώματα, καθώς και τα φυτά. Σε γενικές γραμμές, η φύτευση πρέπει να γίνεται όταν επικρατούν ευμενείς κλιματολογικές συνθήκες και το φυτό μεταβαίνει στη φάση του υπέργειου και υπόγειου αναπτυξιακού οργασμού του.
Όταν φυτεύουμε κάποια παραφυάδα ή μόσχευμα σε περιοχή όπου το έδαφος χαρακτηρίζεται από αλατότητα ο Θεόφραστος συστήνει να τοποθετούμε στη βάση του πέτρες καλυμμένες με χώμα και να βάλουμε περίγυρα ποταμίσια άμμο με κροκάλες.
Όσον αφορά στις αποστάσεις φυτεύσεως αυτές καθορίζονται από τις ανάγκες των φυτών σε φως ή σκιά και σε ζωτικό χώρο εδάφους για να αναπτύσσουν τις ρίζες τους, αλλά και από τον τόπο όπου φυτεύονται διότι στις ορεινές περιοχές οι αποστάσεις μπορούν να είναι μικρότερες.
Τέλος, μετά τη φύτευση δεν πρέπει να ταλαιπωρούμε ό, τι φυτεύουμε κυρίως με κλαδέματα. Πρέπει τα υπέργεια τμήματα να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν ταυτοχρόνως προς τη ριζοβολία. Κατόπιν μπορούμε να επέμβουμε ορθολογικώς με σκοπό να διαμορφώσουμε την κόμη του φυτού από τα πιο εύρωστα βλαστάρια. Η διαδικασία μορφοποιήσεως της κόμης ονομαζόταν από πολλούς αρχαίους Έλληνες "φυτών παιδεία".
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων