Διά βελτίωση εδάφους εις τα προβληματικά εδάφη ή όξινα εδάφη, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Με βάση και τις πληροφορίες οι οποίες υπάρχουν σε άλλα κείμενα από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα
κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, οι φίλες και οι φίλοι μας γνωρίζουν το γεγονός ότι ένα από τα στοιχεία της ταυτότητος του εδάφους είναι η οξύτητά του, δηλαδή το pH του εδάφους. Όταν το pH βρίσκεται στο επίπεδο των επτά μονάδων, τότε το έδαφος είναι ουδετέρας αντιδράσεως. Επιπροσθέτως, εάν είναι άνω των επτά μονάδων, τότε είναι αλκαλικής αντιδράσεως και όταν είναι κάτω των επτά μονάδων τότε είναι όξινης. Όσον αφορά εις το όξινο έδαφος, ενδέχεται να δημιουργούνται προβλήματα τα οποία σχετίζονται αφ' ενός με κάποια θρεπτικά στοιχεία τα οποία μπορεί να μην καθίστανται καταλλήλως αξιοποιήσιμα από πολλά φυτά με άμεση επίπτωση την εκδήλωση τροφοπενιών και αφ' ετέρου με στοιχεία των οποίων αυξάνεται επικίνδυνα η διαλυτότητα προξενώντας τοξικότητες. Αυτά τα γνωρίσματα προκαλούν προβληματικά εδάφη στα οποία είναι δύσκολη η καλλιέργεια πολλών καλλωπιστικών φυτών ενός ιδιωτικού και ιδιόχρηστου κήπου, αφού εκτός από την υγιεινή τους ενδέχεται να επηρεαστούν δυσμενώς τα ποιοτικά ή ποσοτικά χαρακτηριστικά των καρπών τους.
Στα προβληματικά εδάφη με χαμηλή οξύτητα, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις με προβλήματα στα εδάφη, χρειάζεται να διενεργείται μία τουλάχιστον εργαστηριακή ανάλυση πριν από τις κηποτεχνικές εργασίες για τη διαμόρφωση κήπων, έτσι ώστε να γνωρίζουμε με μεγάλη ακρίβεια τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους. Εμπειρικώς, όμως, είμαστε εις θέσιν να πάρουμε μία γενική ιδέα για την οξύτητα του εδάφους στον κήπο με μία απλή τεχνική. Συγκεκριμένα, αφαιρούμε λίγο στεγνό χώμα από διάφορα μέρη του κήπου και από ποικίλα βάθη τα οποία κυμαίνονται από την επιφάνεια εδάφους έως περίπου τα σαράντα εκατοστά. Στη συνέχεια αυτά τα δείγματα τα ανακατεύουμε σε μία λεκάνη και μετά ψιλοχωματίζουμε το μείγμα. Στο τέλος, κόβουμε ένα λεμόνι και το στύβουμε επάνω του παρατηρώντας το για μερικά δευτερόλεπτα. Όσο πιο πολύ αφρίσει, τόσο πιο αλκαλικό είναι, δηλαδή το pH είναι από επτά μονάδες και άνω.
Η βελτίωση εδάφους στα όξινα εδάφη επιτυγχάνεται συνήθως με προσθήκη στο έδαφος ανθρακικού ασβεστίου (CaCO3), οξειδίου του ασβεστίου (CaO) ή δολομίτη παρουσία κατάλληλης υγρασίας. Ο ακριβής προσδιορισμός των ποσοτήτων που απαιτούνται για τη διορθωτική αύξηση του pH πρέπει να γίνεται με εργαστηριακή ανάλυση.
Ο τρόπος δράσεως και οι ποσότητες του υλικού της διορθώσεως του pH εξαρτώνται από το είδος αυτού του υλικού, από το προσδοκώμενο pH και από το πόσο ψιλοθρυμματισμένο είναι το υλικό. Όσο πιο ψιλοθρυμματισμένο είναι, τόσο πιο καλά και γρήγορα δρα. Για παράδειγμα, για μεγέθη δομικών συστατικών υλικού κάτω των 200μ η αποτελεσματικότητα δράσεως αγγίζει το 100%, ενώ άνω των 2000μ μπορεί να εκμηδενίζεται. Από την άλλη μεριά οι ποσότητες που πρέπει να χρησιμοποιηθούν επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το βάθος ασβεστώσεως, καθώς και από τη μηχανική σύσταση του εδάφους ή την περιεκτικότητά του σε οργανική ύλη. Για παράδειγμα, προκειμένου να αυξηθεί η τιμή του pH από το 4 στο 6,5 σε εδαφική επιφάνεια 100 τετραγωνικών μέτρων με οργανική ουσία περίπου 2% και σε βάθος 20 έως 30 cm, σε ένα αργιλώδες έδαφος μπορεί να απαιτηθούν 110 έως 120 Kgr ανθρακικού ασβεστίου, όπως η μαρμαρόσκονη, ενώ σε ένα πηλοαμμώδες έδαφος ίσως χρειαστούν 70 έως 80 Kgr.
Η προσθήκη ασβέστου στο έδαφος για τη βελτίωση της οξύτητός του πρέπει να διενεργείται τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την κηποτεχνική χρήση του εδάφους. Η ενσωμάτωση στο έδαφος είναι κοπιαστική εργασία γιατί πρέπει να είναι η βέλτιστη δυνατή. Επιπροσθέτως, από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί η επεξεργασία του εδάφους δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, αλλά να ελέγχουμε περιοδικώς την οξύτητά του ανά τριετία, διότι το ασβέστιο σταδιακώς διαλύεται και χάνεται από το αξιοποιήσιμο εδαφικό υπόστρωμα είτε διότι μετακινείται προς τα κατώτερα στρώματα, είτε επειδή καταναλώνεται από τα φυτά, είτε τέλος διότι η συχνή χρήση λιπασμάτων μεταστρέφουν το pH σε πιο όξινες τιμές. Τέλος, θεωρητικώς είναι δυνατό να εκτιμηθεί ότι ετησίως ανά 100 τετραγωνικά μέτρα εδάφους οι απώλειες σε ασβέστιο μπορούν να ξεπεράσουν τα 30 Kgr.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων