Διά πληροφορίες διά πρόσωπα ως ο Παν ή Πάνας από την Αρκαδία, ο Διόνυσος, η Ηχώ, ο Πολύαινος από τη Μακεδονία, καθώς και οι αυτοκράτορες Μάρκος Αυρήλιος και Λούκιος Βέρος, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Ο Πολύαινος έζησε τον δεύτερο αιώνα (2ος αιών μ. Χ.) και αρκετά έτη διαβιούσε στην Ρώμη. Ήταν Έλλην στην καταγωγή από τη Βόρειο Ελλάδα και συγκεκριμένα τη Μακεδονία. Υπήρξε συγγραφεύς και ρήτωρ την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στο συγγραφικό έργο του συμπεριλαμβάνεται ένα πόνημα από οκτώ βιβλία όπου έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες τεχνάσματα τα οποία μεταχειρίστηκαν διάφορες ιστορικές προσωπικότητες ή ακόμα και υποτιθέμενα μυθικά πρόσωπα του αρχαίου κόσμου προκειμένου να επιτύχουν κάποιον σκοπό τους ο οποίος συνήθως είχε σχέση με τη στρατιωτική δράση. Το συγκεκριμένο έργο αφιερώθηκε από τον Πολύαινο στους δύο συνάρχοντες αυτοκράτορες της Ρώμης, που ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος και Λούκιος Βέρος, με σκοπό να τους βοηθήσει να καταγάγουν νίκες εις βάρος των εχθρών τους.
Οι περισσότεροι οι οποίοι ασχολούνται στη γεωργία είναι μάλλον περίεργο το γεγονός να μην γνωρίζουν κάποιες στοιχειώδεις πληροφορίες σχετικώς με τον Διόνυσο και τον Πάνα. Ειδικώς όσον αφορά στον τελευταίο οι Έλληνες εκτιμούσαν το ότι είχε ιδιαιτέρα σχέση με την Αρκαδία και τα βουνά της όπου οι κάτοικοι τον λάτρευαν με θέρμη. Η εμφάνισή του ήταν αρκετά περίεργη, αφού το σώμα του ήταν ένας συνδυασμός ανθρώπου με τράγο, ενώ η κοινωνική παρουσία του μάλλον κατέρριπτε πολλές αναστολές περί της χρηστής κοινωνικής συμπεριφοράς. Έχει συνδεθεί με πολλούς και εντυπωσιακούς μύθους.
Ακόμα και σήμερα σε πολλές περιοχές ή ειδικώς κατά τη διάρκεια εορταστικών περιόδων υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι με περιπαικτική και θορυβώδη διάθεση αναπαριστούν τον τραγοπόδαρο και κερασφόρο θεό σε διάφορες διασκεδαστικές εκδηλώσεις. Όμως, πολλές φορές ενδεχομένως πίσω από την πιθανώς τεχνηέντως διαμορφωμένη αφήγηση των μύθων μπορεί να υφίσταται μία κεκαλυμμένη ιστορική πραγματικότητα. Ο Πολύαινος καταγράφει μία σύντομη ιστορία η οποία εάν είναι ιστορική πραγματικότητα ερμηνεύει στοιχεία περί του μύθου του Πανός. Αλλά ακόμα και εάν δεν είναι πραγματική ερμηνεύει πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία αποδίδονται σε αυτόν τον παιχνιδιάρη και πονηρούλη θεό της Αρκαδίας.
Έτσι, λοιπόν, με βάση την αφήγηση του Πολυαίνου, ο Παν στα πολύ αρχαία χρόνια υπήρξε στρατηγός του Διονύσου. Ήταν πρώτος αυτός ο οποίος διαμόρφωσε την τακτική οργάνωση του ελληνικού στρατεύματος σε φάλαγγες με το αριστερό και δεξιό κέρας. Η τάξη των φαλάγγων σε κέρατα του έδωσε το προσωνύμιο "κερασφόρος". Επιπροσθέτως, ο Πάνας ήταν πρωτοπόρος στην εφαρμογή στρατηγημάτων κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοί του να καταλαμβάνονται συχνά από φόβο. Μάλιστα, ο Πολύαινος περιγράφει ένα τέτοιο χαρακτηριστικό στρατηγικό τέχνασμα.
Μία φορά κατά την διάρκεια εκστρατείας στην οποία επικεφαλής ήταν ο Διόνυσος, βρέθηκαν ατυχώς σε δυσμενή για αυτούς θέση μέσα σε δασώδες και κοίλο φαράγγι με πετρώματα. Οι σκοποί ανήγγειλαν ότι παρακάτω από αυτούς είχαν στρατοπεδεύσει μυριάδες αντίπαλα στρατεύματα τα οποία, όπως είναι αντιληπτό, μπορούσαν να τους προκαλέσουν καταστροφικά πλήγματα. Ο Διόνυσος στο άκουσμα αυτής της ειδήσεως δυσανασχέτησε με φόβο, αλλά ο Παν δεν πτοήθηκε. Ζήτησε από τους άνδρες της στρατιάς του Διονύσου όταν νυκτώσει να αλαλάξουν όσο πιο πολύ και δυνατά μπορούσαν. Πραγματικά τη νύκτα οι στρατιώτες αλάλαξαν με όλη τη δύναμή τους με αποτέλεσμα οι φωνές τους να αντηχήσουν στις πέτρες και το φαράγγι. Αυτή η αντήχηση μετέδωσε με πολλαπλασιασμένη ισχύ την ένταση του αλαλαγμού στους εχθρούς οι οποίοι από φόβο ξεγελάστηκαν θεωρώντας ότι θα αντιμετώπιζαν έναν μεγαλύτερου μεγέθους στρατό. Έτσι, απέφυγαν την μάχη και απομακρύνθηκαν για να αποφύγουν την ήττα από τα στρατεύματα του Διονύσου και του Πανός. Με βάση τον Πολύαινο αυτό το στρατήγημα έκανε τους Έλληνες να τιμούν την Ηχώ σαν φίλη του Πανός, ενώ με τον όρο "Πανικά" χαρακτήριζαν τις νυκτερινές και κίβδηλες φοβίες των στρατευμάτων.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων