Διά άρδευση κήπου, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ ανέκαθεν υποστηρίζαμε το γεγονός ότι η άρδευση κήπου είναι από τις πιο σημαντικές κηπουρικές
εργασίες, ενώ η συγκρότηση ενός αξιόπιστου αρδευτικού δικτύου πρέπει να αποτελεί βασικό μέλημα κατά την κατασκευή κήπων. Οι φίλες και οι φίλοι μας, που διαθέτουν ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους χώρους πρασίνου, γνωρίζουν το ότι με την άρδευση διαχειρίζονται το νερό, δηλαδή ένα πολύτιμο φυσικό στοιχείο που αντιμετωπίζει προβλήματα όσον αφορά στην αξιοποίηση και διανομή του προς όλους τους ανθρώπους. Ακόμα και σήμερα, μπορεί να υπάρχουν περιοχές στην ελληνική επικράτεια όπου αυτό το αγαθό δεν καταλήγει με ευκολία στους καταναλωτές. Κατά την εκτίμησή μας, είναι χρέος όλων το να γνωρίζουμε κάποιες βασικές συνιστώσες οι οποίες διέπουν την κατανάλωσή του στους κήπους, διότι έτσι θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε ευκολότερα την αξία του, αλλά και τη μεγάλη ανάγκη για δημιουργία πρωτίστως ενός εύρυθμου και ποιοτικού δικτύου για το αυτόματο πότισμα.
Όπως έχουμε γράψει σε άλλα κείμενα από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ με τα άρθρα κήπου, το νερό υποστηρίζει τις βιολογικές λειτουργίες των φυτών, ενώ η μακροχρόνια στέρησή του καταδικάζει τα φυτά σε μαρασμό. Όταν τροφοδοτούμε τεχνητά τον κήπο με νερό μέσω κάποιου δικτύου ποτίσματος πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων το γεγονός ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιες αναμενόμενες ή μη απώλειες οι οποίες μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερες εξ αιτίας κακής διαχειρίσεως των υδάτινων πόρων. Σε γενικές γραμμές ένα μεγάλο ποσοστό νερού καταναλώνεται ή εξατμίζεται με φυσιολογικές διαδικασίες από τους φυτικούς οργανισμούς. Από την άλλη μεριά, ένα άλλο ποσοστό εξατμίζεται από το έδαφος ή πριν καν φθάσει σε αυτό και τέλος, κάποια άλλη ποσότητα διηθείται αναξιοποίητη σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους.
Αναλόγως των κλιματολογικών συνθηκών, της εδαφικής συστάσεως και του όγκου ύδατος που αρδεύουμε, οι απώλειες σε νερό επηρεάζονται διαφορετικώς. Όταν ποτίζουμε με μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που πρέπει, τότε ένα μεγάλο μέρος από αυτό το νερό αχρηστεύεται επειδή διηθείται στο έδαφος χωρίς να προσλαμβάνεται με ομαλούς ρυθμούς από τις ρίζες ή καθιστά ασφυκτικά υγρό το έδαφος. Επιπροσθέτως, αναλόγως της συστάσεώς του ένα έδαφος μπορεί να απαιτεί μεγαλύτερο ή μικρότερο όγκο ύδατος προκειμένου να κορεσθεί και να τροφοδοτήσει τα φυτά. Από την άλλη μεριά όταν το χώμα είναι γυμνό από βλάστηση ή οργανική ύλη, αλλά και όταν εκδηλώνεται χαμηλή σχετική ατμοσφαιρική υγρασία ή υψηλή θερμοκρασία ή έντονη ηλιοφάνεια ή ξηρός άνεμος ειδικά το καλοκαίρι, τότε μεγιστοποιείται η απώλεια λόγω εξατμίσεως από το έδαφος και τη διαπνοή των φυτών.
Η ανάγκη για αποδοτικότερη χρήση λιγότερων όγκων νερού οδήγησε στην ανάπτυξη τεχνολογιών οι οποίες προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, αρκεί αυτά τα επιτεύγματα να χρησιμοποιούνται ορθολογικώς με βάση τις τεχνικές προδιαγραφές των δημιουργών τους. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι αρνούνται παράλογα και πεισματικά να δώσουν την απαιτούμενη βαρύτητα στη διαμόρφωση κατάλληλων αρδευτικών δικτύων στους ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους, ίσως γιατί τα υποτιμούν επειδή το μεγαλύτερο μέρος τους μπορεί να μην είναι άμεσα αντιληπτό διά γυμνού οφθαλμού.
Παρ' όλο που υπάρχουν αρκετοί μηχανισμοί ποτίσματος οι οποίοι δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστοί ή διαδεδομένοι στην ελληνική κηποτεχνία, στους ελληνικούς κήπους φαίνεται ότι επικρατεί η χρήση σταλακτών και εκτοξευτήρων οι οποίοι τροφοδοτούνται με νερό από το δημόσιο δίκτυο υδρεύσεως ή λιγότερο συχνά από ιδιωτικές αποθήκες ύδατος, όπως είναι οι δεξαμενές ή τα πηγάδια. Όπως όλα τα μηχανήματα, έτσι και αυτοί οι μηχανισμοί υπόκεινται σε καταπονήσεις, αλλά η σωστή συντήρησή τους εξασφαλίζει αξιοσημείωτη μακροβιότητα, αρκεί να είναι αξιόπιστα και εγγυημένης κατασκευής. Για παράδειγμα, οι σταλάκτες προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα σε αντίθεση με τη χρήση του κοινού λάστιχου διότι: α΄) Ευθύνονται για πολύ μικρότερες απώλειες ύδατος εξ αιτίας διηθήσεως στο έδαφος, β΄) Συμβάλλουν στον περιορισμό των ζιζανίων, γ΄) Είναι πιο ακριβείς στην παροχή αναγκαίου όγκου νερού, δ΄) Μπορούν να ικανοποιήσουν αρδευτικές ανάγκες με σχετική επάρκεια σε επικλινή εδάφη, ε΄) Ποτίζουν σταθερά ανεξαρτήτως ανέμου, ς΄) Δεν διαβρέχουν βλαστούς, φύλλα και άνθη περιορίζοντας τις πιθανότητες αναπτύξεως κάποιων φυτασθενειών, ζ΄) Προστατεύουν περισσότερο τον υδροφόρο ορίζοντα από ρυπάνσεις, επειδή ο βαθμός διηθήσεως είναι μικρός, ή) Συμπιέζουν λιγότερο το έδαφος κατά τη χρήση τους, και θ΄) Εκρέουν μικρότερο όγκο νερού, αλλά με καλύτερο συντελεστή αξιοποιήσεως από τις ρίζες.
Ο ελληνικός ιδιωτικός και ιδιόχρηστος χώρος πρασίνου και ιδιαίτερα το γκαζόν έχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε νερό. Οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ γνωρίζουν το ότι χλοοτάπητας, ιδίως ψυχρόφιλων ειδών, είναι απαιτητικός σε αρδεύσεις και αυτό σημαίνει ότι το κόστος από την κατανάλωση ύδατος μπορεί να είναι αρκετά υψηλό. Για αυτό από την αρχή του σχεδιασμού ενός κήπου πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για να διαρθρώνεται και να συγκροτείται κατά τέτοιο τρόπο ο χώρος πρασίνου, έτσι ώστε οι ομαδοποιήσεις ή οι ανάγκες των φυτών να εξασφαλίζουν τη βέλτιστη δυνατή κατανάλωση ύδατος χωρίς πάντοτε να επιμένουμε τόσο πολύ στην εκτεταμένη εγκατάσταση χλοοταπήτων.
Τέλος, παρ' όλο που σε άλλα κείμενα από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου, υπάρχουν σχετικές συμβουλές για την άρδευση κήπου και το αυτόματο πότισμα, καλό θα ήταν να υπογραμμίσουμε μερικές γενικές κατευθυντήριες γραμμές τις οποίες μπορούμε να έχουμε κατά νου. Για αυτό: α΄) Εάν μπορούμε καλό θα ήταν να δεσμεύουμε το βρόχινο νερό για μελλοντική αξιοποίηση, β΄) Να επιλέγουμε φυτά τα οποία έχουν μειωμένες απαιτήσεις σε κατανάλωση νερού, αφού η ελληνική χλωρίδα βρίθει τέτοιων ειδών και δυστυχώς η πλειοψηφία τους αντιμετωπίζεται υποτιμητικώς, γ΄) Εάν είναι δυνατό να δημιουργούμε φυτικούς ανεμοθραύστες ή να τοποθετούμε τεχνητούς ανεμοθραύστες μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαίο, δ΄) Να διορθώνουμε το έδαφος όταν είναι πολύ διαπερατό από το νερό ή όταν δεν αποδίδει το νερό στα φυτά, ε΄) Να περιορίζουμε τις εκτάσεις με γκαζόν όταν δεν έχουμε μεγάλη ευχέρεια καταναλώσεως ύδατος, ς΄) Να χρησιμοποιούμε αξιόπιστους αυτοματισμούς για τον πλήρη έλεγχο της χορηγουμένης ποσότητος ύδατος, ζ΄) Εάν είναι εφικτό να χρησιμοποιούμε ειδικούς αισθητήρες υγρασίας, βροχής, ανέμου ή πάγου προκειμένου να μην ενεργοποιείται άσκοπα το αρδευτικό δίκτυο ειδικώς στο χώρο του χλοοτάπητα, η΄) Καλύτερα να προτιμούμε τις πρώτες πρωινές ώρες ή στην ανάγκη τις απογευματινές μετά τη δύση του ηλίου για τη διεξαγωγή του ποτίσματος, και θ΄) Να επιλέγουμε αξιόπιστα υλικά για το αρδευτικό δίκτυο και να τα συντηρούμε κατάλληλα, διότι η ευρυθμία του θα μας απαλλάξει από πολλά μελλοντικά αρδευτικά προβλήματα σε περιόδους κατά τις οποίες τα φυτά απαιτούν τη χορήγηση υδάτινων όγκων.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων