Παιδικά παραμύθια με φυτά για ψυχαγωγία, όπως το αμπέλι, ο σκύλος, η γάτα και οι κάλτσες, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Διασκευάζουμε ένα παλαιό παραμύθι, που μπορεί κάποιος να βρει σε παλαιά βιβλία των αρχείων συγγραμμάτων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, όπως είναι η συλλογή της νεοελληνικής μυθολογίας (Λουκόπουλος Δ., Αθήνα, 1940) την οποία συστήνουμε να την αποκτήσετε εάν μπορέσετε να την εντοπίσετε στην αγορά. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ είμαστε σίγουροι για το ότι οι φίλες και οι φίλοι μας κάποτε είδαν μία πονηρή γάτα να προσπαθεί να
αποφύγει στα γρήγορα κάποιον ενοχλητικό σκύλο. Συνήθως, όταν ο σκύλος εντοπίζει μία γάτα κοντά του, τότε αρχίζει να γίνεται ανήσυχος θέλοντας να την κυνηγήσει σαν να επιδιώκει να ξεκαθαρίσει κάποιους παλαιούς λογαριασμούς μαζί της, ακόμα και εάν δεν την έχει ξαναδεί προηγουμένως στη ζωή του. Από την άλλη μεριά, η γάτα σαν ευκίνητο αιλουροειδές, τρέχει να κρυφτεί για να αποφύγει το δυνητικό διώκτη της. Μάλιστα, εάν μπορέσει θα προσπαθήσει να φανεί δυνατή για να τον απειλήσει με το χαρακτηριστικό βραχνό βρυχηθμό της, τα μυτερά νυχάκια της, το φουντωμένο τρίχωμα και τη σύσπαση της μέσης της. Παρ' όλες τις αμυντικές τακτικές της γάτας, εάν ο σκύλος βρει την ευκαιρία θα προσπαθήσει να της ορμήσει δαιμονισμένα για να την πιάσει, πυροδοτώντας την έναρξη μίας φρενήρους καταδιώξεως με πολλά απρόβλεπτα ή ευτράπελα γεγονότα.
Πολύ συχνά αναρωτιόμαστε το γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη αντιπάθεια και εχθρότητα ανάμεσα στο σκύλο και τη γάτα, με επίπτωση να έχουν καταλήξει αυτά τα δύο χαριτωμένα ζώα να συμπεριφέρονται σαν εχθροί αναμεταξύ τους. Στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ το βλέπουμε διαρκώς όταν επισκεπτόμαστε τους κήπους μας για κηπουρικές εργασίες, αλλά το έχουμε διαπιστώσει και με τα δικά μας τα ζώα. Μετά από σημαντική και μακροχρόνια προσπάθεια, μάλλον βρήκαμε την απάντηση στο ερώτημα που μας βασάνιζε. Μάθαμε, επιτέλους τί συμβαίνει στη σχέση των δύο ζώων. Και αυτή η απάντηση βρέθηκε όταν η έρευνά μας βυθίστηκε στο πολύ μακρινό παρελθόν, τότε που ο κόσμος ήταν διαφορετικός και πλασμένος να ζει μέσα στη φαντασία.
Έτσι, λοιπόν, μια φορά και έναν καιρό, πριν από πάρα πολλά χρόνια υπήρχε μία πανέμορφη πολιτεία η οποία ήταν
χτισμένη δίπλα σε μικρή λίμνη κάτω από τη σκιά ενός επιβλητικού, αλλά καταπράσινου βουνού. Κάθε σπίτι είχε τη δική του καταπράσινη αυλή η οποία ήταν γεμάτη με όμορφα λουλούδια, φυτά και δένδρα όπου μπορούσε κάποιος να βρει όλα τα είδη από τα φρούτα και τους καρπούς. Κάθε κηπευτικό που λαχταρούσε να απολαύσει ένας άνθρωπος, σίγουρα θα το εντόπιζε μέσα σε αυτούς τους κήπους. Το όνομα του ονειρεμένου κόσμου δεν έχει σημασία πια. Εξ άλλου είναι τόσο μακρινός, έτσι ώστε να φαντάζει απίστευτος στα δικά μας μάτια. Τα πάντα ήταν πλασμένα με αρμονία, οι δρόμοι ήταν φτιαγμένοι από καλογυαλισμένες πέτρες και στις άκρες τους μεγάλωναν όμορφοι και ευωδιαστοί θάμνοι, ενώ τα όντα που κατοικούσαν εκεί ζούσαν φιλικά με σχέσεις αγάπης και στοργής. Ελάχιστες εξαιρέσεις υπήρχαν σε αυτόν τον κανόνα. Βέβαια, εάν προσέξατε αναφέραμε ότι την πολιτεία την κατοικούσαν όντα, χωρίς να αναφερόμαστε μόνο στους ανθρώπους. Η παραμυθένια αλήθεια είναι το ότι εκείνη την εποχή οι άνθρωποι και τα ζώα δεν είχαν διαφορές, αφού, για παράδειγμα, μπορούσαν να μιλάνε μεταξύ τους, να τρώνε στο ίδιο τραπέζι ή να διαβάζουν τα ίδια βιβλία.
Όμως, το σίγουρο είναι το ότι σε αυτήν την πολιτεία ζούσαν αρκετοί άνθρωποι. Η ζωή τους ήταν ήσυχη και ειρηνική. Ανάμεσα στους τυχερούς κατοίκους κυκλοφορούσαν δύο νεαροί φίλοι και ίσως σωστά μαντέψατε ότι ο ένας ήταν ο κύριος Γάτος και ο άλλος ήταν ο κύριος Σκύλος. Ο Γάτος ήταν μάλλον πιο καχύποπτος με τους συνανθρώπους του, ξετρελαινόταν να πίνει γάλα ή να καταβροχθίζει ψάρια, αλλά και να κυκλοφορεί αθόρυβα συχνά τη νύκτα κάτω από το φως του φεγγαριού. Ήταν ακούραστος περιηγητής. Αντιθέτως, ο κύριος Σκύλος ήταν πιο γενναιόδωρος, πρόσχαρος και φιλικός με τους άλλους ανθρώπους, του άρεσε να κυκλοφορεί την ημέρα και να κοιμάται το βράδυ, ενώ δεν απαρνιόταν ποτέ ένα πλούσιο γεύμα με κρέας στο οποίο υπήρχαν καλοψημένα ζουμερά κοκαλάκια.
Οι δύο φίλοι είχαν κάποια παραξενιά. Συγκεκριμένα, ο κύριος Σκύλος ήθελε να φοράει συνέχεια κάλτσες, ενώ ο κύριος
Γάτος δεν ήθελε να φοράει κάλτσες και δεν ήξερε καν πώς ένοιωθε κάποιος που φορούσε συνέχεια κάλτσες, αλλά είχε την απορία να μάθει επειδή ο φίλος του ο κύριος Σκύλος αγόραζε κάλτσες με ειδική παραγγελία αποκλειστικά για αυτόν Ήταν εξαιρετικής ποιότητας. Δυστυχώς, πίστευε το ότι εάν τις έβαζε συνέχεια στα πόδια του δεν θα μπορούσε να περπατάει πολύ το βράδυ. Αυτή η διαφορά, όμως, δεν τους εμπόδιζε να κάμνουν συντροφιά ο ένας στον άλλο. Μάλιστα, πολύ συχνά περπατούσαν μαζί στους λιθόχτιστους δρόμους της πόλης τους συζητώντας για διάφορα θέματα τα οποία συχνά απασχολούσαν όλους τους ανθρώπους ή πηγαίνανε περιπάτους στην εξοχή. Πάντοτε απολαμβάνανε την όμορφη φύση, τον καθαρό αέρα και τα πολύχρωμα άνθη. Μερικές φορές τρέχανε ανέμελα για να δουν ποιος είναι ο πιο γρήγορος ή κόβανε καρπούς για να φάνε από τα πολλά δένδρα γύρω από την καταπράσινη πόλη τους η οποία φημιζότανε για τα πολύ γλυκά σταφύλια τα οποία καλλιεργούσαν οι κάτοικοί της.
Στον τελευταίο τους περίπατο ο Γάτος με το Σκύλο συνάντησαν ένα υψηλό δένδρο με πάρα πολλά κλαδιά. Γύρω από αυτό το δένδρο είχε τυλιχθεί ένα αμπέλι το οποίο με τα χρόνια έγινε πολύ δυνατό. Το είχανε φυτέψει πριν από καιρό δίπλα στον κοντινό πέτρινο τοίχο από όπου ξεπρόβαλλε μία βρυσούλα με καθαρό και γάργαρο νερό. Τα σταφύλια που έκανε ήταν μεγάλα και λαχταριστά. Ο Σκύλος μόλις τα είδε τα λιγουρεύτηκε, αλλά αρέσανε πολύ και στον Γάτο. Όμως, ο θαρραλέος Σκύλος πήρε την πρωτοβουλία για να ανέβει στο δένδρο, έτσι ώστε να κόψει τους ζουμερούς καρπούς, αλλά δυστυχώς οι κάλτσες του δεν τον βοηθούσαν να αναρριχηθεί. Τότε τις έβγαλε και άρχισε να σκαρφαλώνει γρήγορα, ενώ ο κύριος Γάτος τον παρατηρούσε διστακτικός.
Έτσι, με δυσκολία ο κύριος Σκύλος έφθασε στα σταφύλια της κληματαριάς και άρχισε να τα τρώει με λαιμαργία βάζοντας κάποια από αυτά στην άκρη για το φίλο του ο οποίος τον περίμενε από κάτω. Δεν ήθελε να τα πετάξει από τόσο ψηλά που ήταν γιατί μπορεί να έλιωναν. Αλλά ο Γάτος βλέποντας τις κάλτσες παρατημένες στο πλάι του δένδρου άρχισε να του ξυπνάει η επιθυμία να μάθει τί καλό πρόσφεραν σε όποιον τις φορούσε συνέχεια. Πονηρός και καχύποπτος καθώς ήταν, βεβαιώθηκε πρώτα για το ότι ο Σκύλος είχε ξεχαστεί ψηλά στο δένδρο απολαμβάνοντας τα σταφύλια και βρήκε την ευκαιρία να τις δοκιμάσει στα γρήγορα. Έτσι, τις φόρεσε και η αίσθηση που ένοιωσε ήταν θαυμάσια γιατί τώρα πια δεν τον ενοχλούσαν τα παπούτσια του. Βλέπετε, οι κάλτσες ήταν ειδική παραγγελία για λογαριασμό του Σκύλου. Μάλιστα, ένοιωσε τόσο ευχαριστημένος από την πρωτόγνωρη εμπειρία, που στο τέλος ξέχασε τον φίλο του και κοιτάζοντας μόνο το συμφέρον του άρχισε να τρέχει γρήγορα από φόβο όσο πιο μακριά μπορούσε φορώντας τις κάλτσες.
Ο Σκύλος εκείνη τη στιγμή άρχισε να κατεβαίνει από το δένδρο. Με το βλέμμα του εντόπισε από μακριά τον Γάτο να τρέχει και φυσικά, παραξενεύτηκε. Στην αρχή νόμισε ότι κάτι κακό είχε συμβεί και κατέβηκε γρήγορα κρατώντας τα σταφύλια. Πατώντας στο έδαφος αναζήτησε τις κάλτσες του, αλλά δεν τις είδε πουθενά. Έψαξε τριγύρω πολύ και εκνευρισμένος κατάλαβε ότι ο φίλος του τον πρόδωσε για πρώτη, αλλά τελευταία φορά. Άρχισε να τρέχει ξοπίσω του σαν δαιμονισμένος για να τον προλάβει. Αλλά δεν μπορούσε να τον φθάσει. Ο Γάτος είχε κρυφθεί και δεν μπορούσε πια να τον βρει. Από τότε δεν ξαναμίλησαν μεταξύ τους σε αυτόν τον παραμυθένιο κόσμο. Όταν ο κύριος Σκύλος έβλεπε τον κύριο Γάτο ακόμα και από μακριά συνεχώς του φώναζε για να του επιστρέψει τις κάλτσες του, αλλά ο κύριος Γάτος τον απέφευγε.
Αυτά έγιναν σε έναν άλλον κόσμο περισσότερο φανταστικό από το δικό μας. Τώρα, πώς έγινε και ο κύριος Σκύλος με τον κύριο Γάτο να γίνουν από άνθρωποι ζώα, κανείς δεν ξέρει. Πολλοί λένε ότι η αντιδικία που υπήρχε κράτησε τόσα πολλά χρόνια, ώστε στο τέλος εκνεύρισε όλους τους κατοίκους, ακόμα και αυτούς που γνώριζαν πράγματα και θάματα, που κανένας άλλος δεν ήξερε, Αυτοί οι τελευταίοι, λένε οι παραμυθένιες φήμες, ότι τιμώρησαν αυστηρά τους δύο πρώην φίλους και τους έκαμναν τα ζώα που γνωρίζουμε σήμερα. Αλλά η γάτα και σκύλος, παρ' όλο που έγιναν ζώα, δεν ξέχασαν ποτέ την ανάμνηση αυτής της προδομένης ανθρώπινης φιλίας. Η γάτα μόλις δει σκύλο τρέχει να κρυφτεί από φόβο και ο σκύλος την καταδιώκει για να μας υπενθυμίζουν ότι ενώ η άδολη φυσική ζωή μπορεί να μας κάνει πιο φιλικούς μεταξύ μας, η ιδιοτέλεια μπορεί να μας χωρίσει.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων