Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά διά πρόσωπα και θεούς ως ο Υάκινθος, ο Απόλλων, οι Λάκωνες, ο Ζέφυρος και ο Βοριάς εις τη Σπάρτη, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώςέτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Σήμερα, οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ γνωρίζουν το ότι ο υάκινθος είναι ένα χαρακτηριστικό και εύοσμο,
ανθοφόρο, βολβώδες φυτό το οποίο μπορεί να διακοσμήσει τον κήπο και τους εσωτερικούς χώρους μας με μεγάλη ευκολία. Είναι πολύ εύκολο στην καλλιέργειά του μέσα σε γλάστρες ή υδροδοχεία, όπως εύκολη είναι η συμμετοχή του σε πλήθος φυτοσυνθέσεων. Επιπροσθέτως, είναι από τα φυτά εκείνα των οποίων τα άνθη εμπλουτίζουν συχνά τις ανθοδέσμες με πληθώρα χρωματικών συνδυασμών. Το όνομά του το οποίο προσδιορίζει και το γένος Hyacinthus του συγκεκριμένου φυτικού οργανισμού είναι, βεβαίως, ελληνικό. Αυτό δεν είναι κάτι το τυχαίο, αφού έχει συνδεθεί με μία όμορφη ιστορία της ελληνικής μυθολογίας. Προέρχεται από τον ομώνυμο ήρωά της, δηλαδή τον Υάκινθο, που κατά πάσα πιθανότητα ήταν μοναχογιός του βασιλέως της Λακεδαίμονος Σπάρτης με το όνομα "Αμύκλας". Μάλιστα, προς τιμήν του πατρός του Υακίνθου ιδρύθηκε στη Λακωνία η πόλις των Αμυκλών.
Έτσι, λοιπόν, ο Υάκινθος ήταν ένας ξακουστός νέος της εποχής του διότι ο νεαρός άνδρας διακρινόταν για την εκπληκτική ομορφιά του. η αλήθεια είναι το γεγονός ότι οι κοινοί θνητοί, αλλά και οι πανίσχυροι θεοί τον θαύμαζαν υπερβολικώς. Εκ των θεών αυτός που τον συμπαθούσε περισσότερο ήταν ο Απόλλων. Πολλές φορές κατά τις οποίες ο Απόλλων επισκεπτόταν τη Σπάρτη συνήθιζε να αφιερώνει πολύ χρόνο στον Υάκινθο ο οποίος τον συντρόφευε σε μακρινούς περιπάτους ή αποτελούσε συμπαίκτη του σε αγωνίσματα. Φαίνεται, όμως, ότι ο Υάκινθος είχε μία κλίση προς τη δισκοβολία και κάποτε ζήτησε από τον Απόλλωνα να συναγωνιστούν στο συγκεκριμένο άθλημα.
Πράγματι, ο θεός δέχθηκε την πρόσκληση του φίλου του. Την ημέρα κατά την οποία ο Απόλλων και ο Υάκινθος διεξήγαγαν τη ρίψη του δίσκου, τους παρακολουθούσαν ο Ζέφυρος και ο Βοριάς. Οι τελευταίοι εξουσίαζαν τους ομώνυμους ανέμους, αλλά ήταν εξοργισμένοι διότι ο Υάκινθος ήθελε να περνάει το χρόνο του με τον Απόλλωνα και όχι με αυτούς. Στο μυαλό τους υπήρχε η σκέψη ότι έπρεπε να εκδικηθούν το νεαρό άνδρα που τους απέρριπτε. Έτσι, αυτήν την ημέρα που ο Υάκινθος συναγωνιζόταν τον Απόλλωνα απεφάσισε ο Ζέφυρος να θέσει σε εφαρμογή το πανούργο σχέδιό του.
Σε μια στιγμή κατά τη ρίψη του Υάκινθου φύσηξε απότομα και δυνατά ο Ζέφυρος με αποτέλεσμα ο δίσκος να αλλάξει φορά κινήσεως. Κτύπησε με ορμή επάνω σε έναν απότομο βράχο και αναπήδησε ακαριαίως με επίπτωση να τραυματίσει την κεφαλή του Υάκινθου. Τελικώς, ο πανέμορφος νέος ξεψύχησε. Ο Απόλλων ήταν περίλυπος από το κακό που βρήκε το φίλο του και τον ενταφίασε στη λακωνική γη της πόλεως των Αμυκλών στο μέρος εκείνο όπου ανεγέρθηκε ο βωμός και το βάθρο με το άγαλμα του Αμυκλαίου Απόλλωνος.
Από την πληγωμένη κεφαλή του Υάκινθου έρρεε αίμα το οποίο, που πιθανώς με παρέμβαση του θεού Απόλλωνος, όταν πότισε το έδαφος γονιμοποίησε το χώμα δημιουργώντας ως εκ θαύματος ένα πανέμορφο φυτό με χαρακτηριστικό έντονο χρώμα και ευωδιαστό άρωμα, ενώ τα πέταλα των ανθέων του δείχνουν νοητά να αποτυπώνουν αρχαιοελληνικό θρηνητικό επιφώνημα.
Οι Αμυκλαίοι Λάκωνες προς τιμήν του Υάκινθου και του Απόλλωνος καθιέρωσαν τα Υακίνθια, μία ετήσια εορτή τριών ημερών προς το τέλος της σημερινής ανοίξεως ή την αρχή του καλοκαιριού. Ήταν μία εκδήλωση η οποία απολάμβανε πολύ μεγάλου σεβασμού στη συνείδηση όλων των Λακεδαιμονίων οι οποίοι έπρεπε να συμμετέχουν ομοθύμως είτε επικρατούσε ειρήνη, είτε πόλεμος. Την πρώτη ημέρα, τόσο οι άνδρες, όσο και γυναίκες, θρηνούσαν το θάνατο του Υάκινθου. Στη συνέχεια όλοι διασκέδαζαν, τα κορίτσια παρήλαυναν επάνω σε άρματα ανθοστόλιστα, κυρίως με τα άνθη του υάκινθου, ενώ η γιορτή τελείωνε με θυσίες προς τιμήν του Απόλλωνος. Στην πραγματικότητα τα Υακίνθια ήταν μία έκφραση τιμής προς την αναγέννηση της Φύσεως, διότι ο Υάκινθος αντιπροσώπευε τον πρόσκαιρο θάνατο και την αναζωογόνηση με την αναβλάστηση των φυτών. Για αυτό η πρώτη ημέρα συμβόλιζε τον πρόσκαιρο θάνατο της Φύσεως και οι επόμενες ημέρες της χαράς αντιστοιχούσαν στην αναγέννησή της.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων