Διά προβλήματα φυτών, τραύματα κατά τη στήριξη φυτών και το δέσιμο και κορμός δέντρου, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Είναι πάρα πολύ συχνό φαινόμενο κατά τις κηπουρικές εργασίες να γίνεται προσπάθεια υποστυλώσεως των φυτών με
σκοπό κατά κανόνα να αποφύγουμε την ανατροπής τους όταν δεν έχουν αναπτύξει κατάλληλο ριζικό σύστημα προκειμένου να τα υποστηρίξει από καταπονήσεις οι οποίες είναι ικανές να τα ανατρέψουν ή να τα ξεριζώσουν. Πολλές φίλες και φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα φυτών τα οποία προέρχονται από τραύματα εξ αιτίας των ενεργειών για το δέσιμο ή τη στήριξη φυτών εν γένει. Παραλλήλως, ποικίλα προβλήματα ανακύπτουν όταν λόγω της επαφής τμημάτων των φυτών, όπως είναι ο κορμός δέντρου ή οι βραχίονές του, δεν δύναται να εξασφαλιστεί η φυσιολογική ανάπτυξη και εξέλιξη των φυτικών ιστών. Στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ είμαστε βέβαιοι για το ότι πολλοί άνθρωποι έχουν παρατηρήσει κορμούς και κλαδιά να στραβώνουν ή να ενσωματώνουν ένα
κιγκλίδωμα επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικής κατευθύνσεως κατά την ανάπτυξη των ατυχών δέντρων. Επίσης, συνήθως οι κορμοί ή τα κλαδιά των δένδρων δένονται από κάποιους ανθρώπους με σκοπό να σταθεροποιηθούν ή να μεταβληθεί τεχνηέντως η φορά τους, έτσι ώστε να μην εμποδίζουν με την παρουσία τους. Δυστυχώς, αυτό το δέσιμο ακόμα και όταν είναι απαραίτητο, γίνεται πολλές φορές με καθόλου ευγενικό τρόπο, ενώ λησμονείται το γεγονός ότι τα φυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί οι οποίοι μεταβάλλουν τον όγκο τους διαχρονικώς. Για αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμόζουμε παραλλήλως τους περιορισμούς τους οποίους επιβάλλουμε με σκοπό να αποφύγουμε προβλήματα φυτών τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις ενδεχομένως να εξελιχθούν σε σοβαρές φυτοπαθολογικές καταστάσεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες ξεχασμένα σκοινιά ή σύρματα παγιδεύονται και πληγώνουν ακόμα και
ανεπανόρθωτα την διαρκώς αναπτυσσόμενη μάζα των φυτικών ιστών του κορμού ή αλλού στο φυτό. Ο φυτικός ιστός στην περιοχή της προσδέσεως προσπαθεί να υπερνικήσει το εμπόδιο που συναντάει σχηματίζοντας σταδιακώς χαρακτηριστικό εξόγκωμα κάλου το οποίον έχει την τάση να περικλείει το εμπόδιο που ανακόπτει την ανάπτυξη. Αυτή η σταδιακώς εντεινόμενη σύσφιξη των φυτών εάν είναι υπερβολική ή μόνιμη από κάποιο ισχυρό υλικό, τότε αναλόγως του δέντρου μπορεί μακροπροθέσμως να προξενήσει προβληματική ροή κατά την ανταλλαγή ουσιών μεταξύ της φυλλικής επιφάνειας και της ριζόσφαιρας ή πιθανώς και ξήρανση, όπως είναι πιθανό το να απειλήσει την ασφάλεια των χρηστών του κήπου. Ενδέχεται, όμως, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις να οδηγήσει σε σταδιακή αφομοίωση και καταστροφή του υλικού το οποίο ευθύνεται για το πρόβλημα, ενώ θα παραμείνει στο σημείο επί μακρόν μία χαρακτηριστική εξόγκωση σαν πρησμένα χείλη που θα πιστοποιεί το φαινόμενο που ταλαιπώρησε το δένδρο στο παρελθόν.
Όταν πραγματοποιείται η στήριξη φυτών με οποιοδήποτε δέσιμο, τότε υποχρεωτικώς χρειάζεται πάντοτε να λαμβάνουμε
κατά νου τις ανάγκες του φυτού και όχι μόνο τις δικές μας επιθυμίας ή προσδοκίες. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα υλικά για αυτό το σκοπό, που μπορούν να εντοπισθούν στην αγορά κηποτεχνίας. Αρχικώς, φροντίζουμε έτσι ώστε ειδικώς εάν το σχοινί ή το σύρμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι λεπτό, να το τοποθετήσουμε πρώτα στο εσωτερικό ενός υλικού, όπως είναι κάποιο παλαιό λάστιχο ποτίσματος, για να περιοριστεί η τριβή και η ισχύς της τάσεως επαφής η οποία θα ασκείται στον κορμό, αλλά και η φθορά από την έκθεση στις καιρικές συνθήκες. Στη συνέχεια παίζει ρόλο το στήριγμα που θα προσδεθεί ο κορμός και για αυτό χρησιμοποιείται κάποιος σταθερός και γερός πάσσαλος ή συνδυασμός πασσάλων. Αυτό το στήριγμα δεν πρέπει να είναι πολύ κοντά ή να εφάπτεται του κορμού διότι θα τον τραυματίζει όταν θα ταλαντώνεται ή όταν μεγαλώσει, αλλά και θα πληγώνει το ριζικό σύστημα σε πολύ κρίσιμα σημεία του. Σε γενικές γραμμές πρέπει να απέχει αρχικώς τουλάχιστον δεκαπέντε με είκοσι εκατοστά 15 έως 20 cm), να είναι παράλληλος προς τον κορμό και σταθεροποιημένος καλά. Επιπροσθέτως, καλό θα ήταν να φροντίζουμε έτσι ώστε ο πάσσαλος να βρίσκεται στο σημείο του ορίζοντα από όπου το δένδρο θα δέχεται τη μεγαλύτερη καταπόνηση από τους συνηθέστερους ανέμους της περιοχής του ιδιωτικού και ιδιόχρηστου χώρου πρασίνου ή από τις σχετικές περιδινήσεις των αερίων μαζών.
Η πρόσδεση σε πάσσαλο ενδείκνυται να γίνεται κατά τρόπο που το σχοινί για τη στήριξη φυτών θα σχηματίζει το νοητό
αριθμό οκτώ (8) και ο κόμπος θα βρίσκεται δεμένος πάντοτε επάνω στον πάσσαλο ή εάν είναι αναγκαίο μπορεί να γίνει και ένας αντίστοιχος κόμπος περικλείοντας τον πάσσαλο για μεγαλύτερη σταθερότητα του σχοινιού. Αυτή αποτελεί την πιο απλή περίδεση που μπορεί να κάμνει ο καθένας μας χωρίς να μπερδεύεται με περίπλοκους γόρδιους δεσμούς. Βεβαίως, υπάρχουν και άλλοι τρόποι, αλλά η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ συστήνει προς τις φίλες και τους φίλους της τον πιο απλό. Εξασφαλίζει χωρίς κόπο μία ικανοποιητική σταθερότητα και περιορίζει την ολίσθηση ή την τριβή. Επίσης, εάν το δένδρο προέρχεται από εμβόλιο καλό θα ήταν να γίνουν δύο περιδέσεις, η μία περίπου δέκα εκατοστά (10 cm) κάτωθεν του σημείου εμβολιασμού και η άλλη περίπου είκοσι εκατοστά (20 cm) άνωθεν αυτού. Εξυπακούεται το ότι εάν έχουμε σκοπό να διατηρήσουμε τον κορμό δεμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε υποχρεωτικώς οφείλουμε να ελέγχουμε την περίδεση και να την αλλάζουμε, όπως επίσης να μεταφέρουμε σταδιακώς τον πάσσαλο μακρύτερα από τον κορμό εάν κάτι τέτοιο επιβάλλεται από την ανάπτυξη του φυτού.
Τέλος, σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να κάνουμε μία σημαντική διευκρίνιση. Η Φύση μέσα από τα αμέτρητα χρόνια της εξελίξεως έχει δημιουργήσει μηχανισμούς οι οποίοι επηρεάζουν την ανάπτυξη των φυτών με διαφόρους τρόπους. Όταν διατηρούμε επί μακρόν τον κορμό ακλόνητο με στηρίγματα, τότε ταυτοχρόνως το δένδρο δεν θα μπορεί να εκτελεί ελεύθερο τις φυσικές ταλαντώσεις που του προξενούνται ώστε να ισχυροποιεί κατάλληλα τον κορμό του και σταδιακώς εξασθενίζει. Αυτό η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ το έχει παρατηρήσει πολλές φορές επειδή κάποιοι ιδιοκτήτες κήπων διατηρούν δεμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα δένδρα με γρήγορους ρυθμούς αναπτύξεως. Όταν έρχεται η ώρα για να αποδεσμευτούν δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τη φυλλική τους επιφάνεια με το υψηλό κέντρο βάρους και γέρνουν. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται μακροχρόνια με τακτικές σταδιακής συγκρατήσεως και αποδεσμεύσεως των κορμών.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων