Σπαζοκεφαλιές με φυτά για ψυχαγωγία, όπως οι γρίφοι και με τα φυτά για τις καρύδες και το μαγικό φίλτρο, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Με αυτό το κείμενο της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ θα παρουσιάσουμε στις φίλες και τους φίλους μας μία παλαιά σπαζοκεφαλιά σε δική μας διασκευή, έτσι ώστε να συνεισφέρουμε περαιτέρω στην ψυχαγωγία τους. Δημιουργήσαμε μία φανταστική και τεχνηέντως περιπεπλεγμένη ιστορία, που συνδυάζει στοιχεία από άλλα παραμύθια και η οποία ολοκληρώνεται με την ανάδειξη της σπαζοκεφαλιάς για πραγματικά γερά μυαλά.
Έτσι, λοιπόν, μία φορά και έναν καιρό στις όμορφες Οινιάδες της σημερινής Αιτωλοακαρνανίας οι έμπειροι τεχνίτες επιδιόρθωναν τα πλοία για να τα ξαναρίξουν στο νερό και να ξαναπάρουν την πορεία τους. Επισκέπτες κατέφθαναν από όλη την Μεσόγειο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους είτε στην ενδοχώρα, είτε προς τον Ισθμό της Κορίνθου ή αλλού. Η πόλις βρίσκονταν στην ακμή της και για χρόνια συγκέντρωνε στην αγορά της διάφορα πλήθη επισκεπτών, ενώ οι κάτοικοί της ζούσαν απολαμβάνοντας τον πλούτο του τόπου τους.
Δυστυχώς, όμως, η φήμη της πλούσιας πόλεως είχε διαδοθεί παντού στην περιοχή με επίπτωση πολλοί ξένοι στρατηγοί να θέλουν να την κατακτήσουν για να εκμεταλλευτούν την πλεονεκτική γεωγραφική θέση της. Αρκετές φορές οι ντόπιοι κάτοικοι πολέμησαν νικηφόρα υπερασπίζοντας τις εστίες τους από ξένες επιβουλές.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια όλο και περισσότερο ισχυροί στρατοί ξεπρόβαλλαν και συχνά οι Οινιάδες ήταν στο στόχαστρό τους. Πράγματι, για μία ακόμα φορά ένα όμορφο ξημέρωμα του Σεπτεμβρίου φάνηκαν στον ορίζοντα πάλι παρατεταγμένες στρατιωτικές μονάδες. Αλλά αυτές οι δυνάμεις ήταν πάρα πολύ ισχυρές και προέρχονταν από τη Ρώμη. Η φήμη των λεγεώνων με τα νέα πολεμικά μέσα που διέθεταν είχε τρομοκρατήσει τους κατοίκους. Οι τελευταίοι καταλάβαιναν ότι αυτήν την φορά ο πόλεμος θα ήταν άνισος και σκληρός. Επίσης, είχαν περικυκλωθεί αδυνατώντας να διαφύγουν. Από την άλλη μεριά οι Ρωμαίοι ήταν αποφασισμένοι να κατακτήσουν τις Οινιάδες με οποιοδήποτε κόστος γιατί ήταν κτισμένες σε στρατηγικό σημείο.
Οι υπερασπιστές της πόλεως μετρούσαν και ξαναμετρούσαν τα όπλα τους, ζύγιζαν τις πιθανότητες εκβάσεως των επιχειρήσεων, έβλεπαν τα αποθέματα σε τροφή και συνεχώς κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα. Δηλαδή, η ήττα τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Εξ άλλου, δεν μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια από πουθενά γιατί ήταν αποκλεισμένοι και τα φυλάκια επικοινωνίας είχαν καταληφθεί από τον εχθρό. Έδειχναν αποκαρδιωμένοι ψάχνοντας λύσεις απελπισίας, αλλά δεν κατάφερναν πολλά πράγματα. Ξαφνικά, εκεί που ήταν μαζεμένοι στην Αγορά παρουσιάζεται μέσα από το πλήθος ένας μισότυφλος και ρακένδυτος υπερήλικας στηριζόμενος σε μία ξερική ράβδο από δρυ και καθοδηγούμενος από ένα νεαρό αγόρι. Στην αρχή κανένας δεν του έδωσε σημασία, αλλά με μία περίεργη δυνατή φωνή έκανε το πλήθος να στραφεί προς το μέρος του.
Ο γέρος ονομαζόταν Πτολίπορθος και ήταν μάντης. Μισότρελος φάνταζε σε πολλούς και μισότυφλος καθώς ήταν, απέπνεε μία μυστικιστική αύρα η οποία κέντρισε το ενδιαφέρον του κόσμου. Με την βαριά φωνή του είπε στους ανθρώπους ότι θα καταστρέφονταν η πόλις τους από τους Ρωμαίους. Τίποτα δεν θα τους έσωζε από αυτά που έλεγαν να πράξουν εναντίον των Ρωμαίων και κανείς δεν θα μπορούσε να δραπετεύσει στο τέλος. Μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσαν να σωθούν και μόνο αυτός ο γέρος είχε τη δύναμη να πετύχει αυτό το σκοπό. Για πάρα πολλά έτη υπηρετούσε στην ξακουστή και απόκρυφη Δωδώνη. Εκεί ο Ζευς του είχε εκμυστηρευτεί ασύλληπτα μυστικά με σκοπό να τα χρησιμοποιεί για το καλό των ανθρώπων μόνο όταν ήταν απολύτως αναγκαίο, αλλά το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει ήταν βαρύ γιατί έμεινε απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, μισοτυφλώθηκε και η μοναξιά κλόνισε τα λογικά του.
Ακούγοντας απελπισμένα ο λαός των Οινιάδων τον Πτολίπορθο τελικώς συναίνεσε στο να συνεισφέρει και ο γέρος στην άμυνα της πόλεως. Ο τελευταίος τους υποσχέθηκε ότι θα έφτιαχνε ένα μαγικό φίλτρο το οποίο θα μοιράζονταν στους στρατιώτες τους. Με αυτόν τον τρόπο το δέρμα τους θα γινόταν σκληρό σαν σίδερο και δεν θα μπορούσαν να τους σκοτώσουν στη μάχη οι Ρωμαίοι. Για να το παρασκευάσει, όμως, χρειαζόταν ακριβώς δώδεκα καλοσχηματισμένες και υγιείς καρύδες για να τις κάνει πολτό. Όλες αυτές οι καρύδες θα έπρεπε οπωσδήποτε να έχουν ακριβώς την ίδια μάζα, αλλιώς το φίλτρο θα παρέμενε ανενεργό. Αυτή η λεπτομέρεια ήταν καίριας σημασίας για την επιτυχία του φίλτρου και δεν υπήρχε απολύτως καμμία δυνατότητα να παραβλεφθεί.
Πραγματικά, διάφοροι κάτοικοι έτρεξαν και έψαξαν να βρουν αυτόν τον εξωτικό καρπό. Τελικώς, βρήκαν ακριβώς δώδεκα, όσες δηλαδή χρειάζονταν ο μάντης. Αλλά δεν ήξεραν εάν αυτές που βρήκαν είχαν όλες ακριβώς την ίδια μάζα. Ο Πτολίπορθος ζήτησε από τον κόσμο να κάνει ησυχία για να αυτοσυγκεντρωθεί και εναπόθεσαν τους καρπούς μπροστά του επάνω σε ένα μάλλινο ύφασμα. Εξ άλλου ο χρόνος που είχαν ήταν περιορισμένος, μιας και όλοι περίμεναν ότι μέχρι το τέλος της ημέρας οι Ρωμαίοι θα άρχιζαν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους. Ο μισότυφλος γέρος έκλεισε τα μάτια σαν να κοιμόταν, άπλωσε τα χέρια του σαν να ήθελε να αγκαλιάσει τον αέρα και έκανε έκκληση στον Δία για να τον βοηθήσει να καταλάβει μέσα από οιωνούς και όνειρα εάν υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τη μάζα των καρυδών, καθώς και να μεριμνήσει έτσι ώστε εάν υπήρχε κάποια δυσαναλογία να επέμβει με το θεϊκό του πνεύμα και να τις μετατρέψει σε καρύδες ίσων μαζών. Ξαφνικά μπροστά στα μάτια όλων οι καρύδες άρχισαν να σηκώνονται στον αέρα και να παράγουν περίεργους ήχους. Ο Ζευς εισάκουσε την προσευχή του παλαιού υπηρέτη του αρχίζοντας να ικανοποιεί την επιθυμία του. Αλλά μέσα από το πλήθος κάποιος βλάσφημος σάστισε από το θέαμα χλευάζοντας τον μάντη. Αυτό εξόργισε τον Δία ο οποίος σταμάτησε το θαύμα που έκανε. Απότομα ο γηραιός μάντης ξύπνησε έντρομος από το κακό που συνέβη. Έτρεμε από την αγωνία του γιατί ο Ζευς δεν ολοκλήρωσε το έργο του. Αντιθέτως, του εκμυστηρεύτηκε στο όνειρο που είδε το γεγονός ότι από τις δώδεκα καρύδες μόνο οι έντεκα είχαν ακριβώς ίδια μάζα. Η δωδεκάτη ήταν σκάρτη οπότε έπρεπε να εντοπισθεί. Εάν κατόρθωναν να την εντοπίσουν γρήγορα θα βοηθούσε την πόλη, αλλιώς θα τους εγκατέλειπε. Έθεσε, όμως, σαν προϋπόθεση να χρησιμοποιήσουν μόνον έναν ειδικά σχεδιασμένο ζυγό που είχε πάντοτε μαζί του ο Πτολίπορθος και καμμία άλλη κοινή ζυγαριά γιατί πλέον οι καρύδες δεν ήταν κοινοί καρποί, αλλά προϊόντα θεϊκής παρεμβάσεως.
Ο Πτολίπορθος είπε στον κόσμο το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και πολλοί από το πλήθος κινήθηκαν εξοργισμένοι εναντίον του βλάσφημου, αλλά ο σοφός γέρος συγκράτησε το πλήθος τονίζοντας ότι έπρεπε να δράσουν γρήγορα εάν θέλουν να σωθούν. Τότε ο μάντης ζήτησε από το νεαρό παιδί που τον βοηθούσε να φέρει από τις αποσκευές του έναν μεγάλο ζυγό ακριβείας που χρησιμοποιούσε για να ζυγίζει τα μαγικά του βότανα. Αυτή η ζυγαριά ήταν προσωπικό δώρο από την Πυθία των Δελφών. Ήταν ολόχρυση και απολύτου ακριβείας. Επιπλέον δεν ήταν μία συνηθισμένη μηχανή. Δεν ζύγιζε μόνο πράγματα. Ο ίδιος ο Απόλλων την παρέλαβε βιαστικά από τον Ήφαιστο ο οποίος επιθυμούσε να την κάμνει να καταδεικνύει το πόσο δίκαιος ήταν ο χρήστης της. Αλλά δυστυχώς όταν την πήρε ο Απόλλων δεν είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή της και σε μία ημέρα μπορούσε να λειτουργήσει μονάχα τρεις φορές.
Έτσι, λοιπόν, όταν ο μικρός παραγιός του μάντη έφερε τον ζυγό ήξεραν ότι είχαν δώδεκα καρύδες εκ των οποίων οι έντεκα διέθεταν ακριβώς την ίδια μάζα και η μία ήταν ελαφρύτερη ή βαρύτερη. Μόνο αυτές μπορούσαν να γίνουν πολτός για το μαγικό φίλτρο. Επιπροσθέτως, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μόνο την μαγική ζυγαριά για να εντοπίσουν την προβληματική καρύδα για να τους βοηθήσει ο Ζευς να νικήσουν τους Ρωμαίους, αλλά η ζυγαριά θα ζύγιζε μόνο τρεις φορές.
Ο λαός των Οινιάδων βρέθηκε σε απόγνωση. Δεν ήξερε κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους πώς να εντοπίσει την καρύδα με αυτές τις προϋποθέσεις. Άρχισαν να μοιρολογούν και να καταριούνται τη μοίρα τους. Όμως, ενώ το πλήθος έδειχνε να τα έχει χαμένα, αντιθέτως ο Πτολίπορθος παρέμενε ήρεμος και σκεπτόταν ώσπου ξαφνικά χαμογέλασε πονηρά. Φώναξε σε όλους να σταματήσουν γιατί βρήκε την λύση. Και πραγματικά μπροστά στα μάτια όλων με τρία ζυγίσματα όχι απλώς εντόπισε την προβληματική καρύδα, αλλά προσδιόρισε ταυτοχρόνως εάν ήταν βαρύτερη ή ελαφρύτερη από τις υπόλοιπες. Φυσικά, ο Ζευς ευχαριστήθηκε και βοήθησε την πόλη με το να μαγέψει και την τελευταία προβληματική καρύδα δίδοντας στον Πτολίπορθο την δυνατότητα να παρασκευάσει το μαγικό του φίλτρο.
Να μία καλή ευκαιρία για τις φίλες και τους φίλους μας να προσπαθήσουν να βρουν το τί έπραξε ο Πτολίπορθος.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων