Παιδικά παραμύθια με φυτά σε διασκευή ή καθώς μας έμαθε ο Αίσωπος: η μηλιά, η ροδιά και ο βάτο, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Μια φορά και έναν καιρό, πριν από πάρα πολλά χρόνια, σε όμορφο κάμπο ο οποίος απλώνονταν ανάμεσα σε επιβλητικά
και χιονοσκέπαστα βουνά, είχε κτίσει το σπιτάκι του ένας προκομμένος γεωργός. Ήταν το καταφύγιό του μετά από τη δύσκολη εργασία στους αγρούς. Επίσης, ο γεωργός φρόντισε ώστε να δημιουργήσει με ιδιαίτερη αφοσίωση έναν όμορφο κήπο ο οποίος κάλυπτε τη μεγάλη αυλή αυτού του αγροτόσπιτου. Μέσα εκεί υπήρχαν διάφορα μεγάλα και όμορφα δένδρα. Ο νοικοκύρης του σπιτιού τα είχε φυτέψει αρκετά χρόνια πριν με σκοπό να τα θαυμάζει, αλλά και για να στολίζουν τον κήπο του προσφέροντας τους πολυπόθητους ζουμερούς καρπούς τους. Αυτόν το χώρο προστάτευε ένας ισχυρός και αρκετά υψηλός τοίχος από πέτρες. Μάλιστα, στο εξωτερικό τμήμα του είχαν βρει καταφύγιο από τον αέρα διάφορα περίεργα φυτά του κάμπου τα οποία με τη σειρά τους μεγάλωναν υπερήφανα. Μικρά ή μεγαλύτερα αγριολούλουδα ζωγράφιζαν τη γη με διάφορα έντονα χρώματα προκαλώντας τα έντομα να τα πλησιάσουν. Όμως, σε μία γωνία είχε φυτρώσει από μόνος του ένας βάτος με αιχμηρά αγκάθια και πολλά περίπλοκα κλαδιά. Αλλά ούτε καρπούς έκανε, ενώ όποιος τον πλησίαζε χωρίς να προσέχει μπορούσε να τραυματιστεί. Αντιθέτως, τα άλλα δένδρα γέμιζαν άνθη και δροσερούς καρπούς πλημμυρίζοντας με τις ευωδιές τους τον αέρα.
Μεταξύ των δένδρων της αυλής υπήρχε μία λυγερόκορμη μηλιά και άλλη μία φουντωτή ροδιά τις οποίας τα ευλύγιστα κλαριά κρέμαγαν προς τα κάτω κάθε φορά που γέμιζαν με ρόδια. Αυτά τα δέντρα ήταν το καμάρι του γεωργού. Πάντοτε του χάριζαν πολλούς καρπούς, ενώ η ομορφιά τους ήταν απαράμιλλη. Και τα δύο ήταν γερά και καταπράσινα όταν είχαν τα φύλλα τους, ενώ όταν άνθιζαν τα κλαδιά τους γέμιζαν με τα έντονα χρώματα των λουλουδιών. Είχαν φυτευθεί κοντά στο σημείο όπου φύτρωσε ο βάτος.
Καθώς φαίνεται, όμως, η μηλιά με τη ροδιά μάλωναν συχνά αναμεταξύ τους. Ήξεραν και οι δύο το πόσο πολύ όμορφα δένδρα ήταν, αλλά κάθε ένα θεωρούσε ότι ήταν το πιο όμορφο από όλα. Η φιλονικία τους διαρκούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Από την άλλη μεριά, ο ταπεινός βάτος μεγάλωνε γρήγορα και φούντωνε. Αποκτούσε όλο και περισσότερα αγκάθια, ενώ τα
κλαριά του δεν δυσκολεύονταν καθόλου να καλύψουν έναν αρκετά μεγάλο χώρο τριγύρω του. Στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι το εντυπωσιακό, αλλά μάλλον μία άσχημη μάζα από κλαδιά με αγκάθια. Αφού μεγάλωσε αρκετά βρέθηκε κοντά στη μηλιά και τη ροδιά οι οποίες ποτέ δεν σταμάτησαν να τσακώνονται για το ποια από τις δύο είναι το ομορφότερο δέντρο του αγαθού γεωργού. Ο βάτος, καθώς φαίνεται, δεν μπορούσε να συγκριθεί σε ομορφιά ούτε με τη μηλιά, αλλά ούτε και με τη ροδιά. Ήταν, όμως, συνεχώς αναγκασμένος να ακούει και να ανέχεται τις φωνές τους. Στο τέλος, μία ημέρα κατά την οποία τα δύο δέντρα μάλωναν έντονα, αυτός δεν άντεξε και τους φώναξε δυνατά. Με πάθος τους επισήμανε το γεγονός ότι όλοι ήταν φίλοι αναμεταξύ τους και για αυτό δεν ήταν σωστό να αντιμάχονται οι τρεις τους για την ομορφιά τους. Όμως, η μηλιά και η ροδιά ένοιωσαν μεγάλη έκπληξη όταν άκουσαν το βάτο να τους λέει αυτά τα λόγια, διότι στον ανταγωνισμό της ομορφιάς είχε συμπεριλάβει και τον εαυτό του. Φυσικά, αυτό το γεγονός προκάλεσε την απορία της μηλιάς και της ροδιάς, ενώ κατόπιν αναρωτήθηκαν και οι δύο με ποια δικαιολογία ο κακάσχημος βάτος θα έπρεπε να αναμετρηθεί μαζί τους.
Με αυτόν το μύθο ο Αίσωπος θέλει να μας δείξει ότι όταν οι άξιοι φιλονικούν δημιουργώντας έριδες αναμεταξύ τους, τότε παρέχουν την ευκαιρία στους ανάξιους να θεωρούν τον εαυτό τους ότι είναι επίσης σπουδαίος.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων