Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά διά χελώνα ή Χελώνη, την Ήρα και την ποινή που επέβαλε ο Δίας ή Ζευς, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Ένα από τα πιο συμπαθητικά και χαριτωμένα όντα, που είναι ιδιαιτέρως αγαπητό στα μικρά παιδιά, είναι η χελώνα. Παρ'
όλο που δεν κυκλοφορεί ευρέως μέσα στο ελληνικό αστικό περιβάλλον, υπάρχουν αρκετοί κάτοχοι ιδιωτικών και ιδιόχρηστων κήπων οι οποίοι διαθέτουν έστω μία χελώνα ανάμεσα στα κατοικίδια ζώα τους. Αντιθέτως, σε περιαστικές ή απομακρυσμένες περιοχές οι οποίες βρίσκονται πλησιέστερα σε αγρότοπους, μπορούν να εντοπισθούν χελώνες να περπατάνε ελεύθερες στη Φύση. Μπορεί να είναι αξιολάτρευτη και να ασχολούνται μαζί της τα μικρά παιδιά, αλλά αρκετές φίλες και φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ γνωρίζουν το ότι μία χελώνα ενδέχεται να γίνει λιγάκι ζημιάρα στον κήπο. Συνήθως δημιουργεί προβλήματα φυτών με το να τρώει τα κατώτερα τρυφηλά τμήματά τους όταν πεινάει πολύ, όπως συμβαίνει με τα χόρτα και τα κηπευτικά, αλλά και όταν ξεφλουδίζει κορμούς με τα πανίσχυρα σαγόνια της. Βεβαίως, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι αυτό που την καθιστά ξεχωριστή και αξιολάτρευτη είναι η εμφάνισή της και φυσικώς, η βραδυπορία της.
Όπως είναι αναμενόμενο, η χαρακτηριστική παρουσία της χελώνας δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ασυγκίνητους τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι της αφιέρωσαν έναν ειδικό μύθο. Αυτόν τον μύθο θα αναφέρει η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ με βάση το δικό της βλέμμα μέσα από την ιδιαίτερη προσέγγισή του.
Έτσι, λοιπόν, για την ελληνική μυθολογία η Χελώνα ή καλύτερα η Χελώνη, ήταν μία νύμφη των Ελληνικών δασών. Ζούσε ξέγνοιαστα και ανέμελα, χωρίς να έχει και πολλές σκοτούρες στο μυαλό της. Με άλλα λόγια και χωρίς περιστροφές, το κύριο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς της ήταν το γεγονός ότι διακρίνονταν από μία παροιμιώδη οκνηρία η οποία συνοδευόταν από αντίστοιχη βραδύτητα στις κινήσεις της και πιο συγκεκριμένα στο περπάτημά της.
Έφθασε κάποτε η στιγμή κατά την οποία ο Ζευς, ο ηγέτης των θεών, έπρεπε να νυμφευθεί την Ήρα. Όπως ήταν αναμενόμενο άπαντες έπρεπε να τιμήσουν με την παρουσία τους την τελετή της ενώσεως του Διός με την Ήρα. Όλοι, λοιπόν, ξεκίνησαν για να είναι αυτόπτες μάρτυρες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος. Δυστυχώς, όμως, μόνο μία νύμφη ζούσε στον κόσμο της απουσιάζοντας από τον γάμο, αδιαφορώντας για το κοσμογονικό γεγονός. Αυτή ήταν η Χελώνη.
Όταν ο Δίας πληροφορήθηκε τα καμώματα της Χελώνης εξοργίστηκε πάρα πολύ. Όπως συνέβαινε, συνήθως, η οργή του θεού ήταν ασυγκράτητη και ουδείς τολμούσε να του φέρει πολλές αντιρρήσεις. Απεφάσισε να την τιμωρήσει δίδοντας εντολή στον Ερμή να εκτελέσει την επιθυμία του. Έτσι, η τιμωρία της νύμφης ήταν η μεταμόρφωσή της στο συμπαθέστατο ον το οποίο γνωρίζουμε.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων